อาหารและโภชนาการเป็นปัจจัยสำคัญในการดำรงชีวิตของมนุษย์ ที่จะช่วยเสริมสร้างร่างกายแข็งแรงถ้าเรามีภาวะโภชนาการที่ดี เพราะการได้รับสารอาหารที่มากหรือน้อยเกินไปย่อมก่อให้เกิดภาวะโภชนาการเกินหรือภาวะทุพโภชนาการชื้นได้
ความรู้ทั่วไปเกี่ยวกับอาหาร
คนเรามีสุขภาพที่ดีได้นั้น การรับประทานอาหารนับเป็นปัจจัยอันดับแรกๆ ซึ่งจำเป็นต้องมีความรู้ทางด้านโภชนาการและอาหาร เพื่อจะได้เลือกรับประทานอาหารที่มีประโยชน์ ได้สัดส่วนที่เหมาะสมกับความต้องการของร่างกาย อันเป็นการเสริมสร้างสุขภาพที่ดีให้ห่างไกลจากโรคภัยไข้เจ็บ
ความหมายของอาหารและโภชนาการ
โภชนาการ หมายถึง เนื้อหาวิชาการที่เป็นข้อมูลทางวิทยาศาสตร์ที่เกี่ยวข้องกับอาหาร ซึ่งเรียกว่าวิทยาศาสตร์กับอาหารโดยเป็นความสัมพันธุ์ระหว่างอาหารกับกระบวนการที่เกี่ยวข้องกับสุขภาพและการเจริญเติบโต
คุณค่าของอาหารต่อสุขภาพ
การรับประทานอาหารที่ถูกหลักโภชาการจะทำให้ร่างกายได้รับประโยชน์และคุณค่าซึ่งส่งผลต่อสุขภาพ
ภาวะโภชนาการ
ภาวะโภชนาการ หมายถึง สภาพหรือ สภาพหรือสะภาวะของร่างกาย อันเนื่องมาจากการบริโภคอาหาร ซึ่งร่างกายนำอาการที่ได้รับไปใช้เพื่อความเจริญเติบโต ซ่อมแซมส่วนที่สึกหรอของร่างกายตลอดจนช่วยให้อวัยวะต่างๆของร่างกายทำงานได้ตามปกติ โดยมีปัจจัยต่างๆ ที่มีผลต่อภาวะโภชนาการ
ประเภทของภาวะโภชนาการ
ภาวะโภชนาการ หมายถึง ภาวะโภชนาการที่ดีเมื่อได้รับสารอาหารที่เหมาะสมและเพียงพอต่อความต้องการของร่างกาย และภาวะโภชนาการ และภาวะทุพโภชนากา ซึ่งมีทั้งภาวะโภชนาการต่ำ และภาวะโภชชนาการเกิน เนื่องจากได้รับอาหารไม่เพียงพอต่อความต้องการของร่างกายอาจทำให้มีสุขภาพที่ไม่ดีได้
๑.ภาวะโภชนาการที่ดี คือ การที่ร่างกายได้บริโภคอาหารในปริมาณที่เพียงพอถูกสัดส่วนวน หลากหลาย เหมาะสมและครบถ้วนตามความต้องการของร่างกาย
๒.๒) ภาวะโภชนาการเกิน หมายถึง ภาวะที่เกิดจากการบริโภคอาหารหรือสารอาหารที่เกินต่อความต้องการของร่างกาย เช่น บริโภคอาหารที่ให้พลังงานเกินกว่าที่ร่างกายจะใช้
อาหารและโภชนาการเป็นสิ่งที่สำคัญอย่างมาก การเลือกบริโภคอาหารที่ดีมีประโยชน์และถูกต้อง ย่อมมีผลดีต่อร่างกาย เเต่ถ้าเลือกบริโภคอาหารไม่ถูกต้อง ย่อมก่อให้เกิดโรคต่างๆ และมีโทษร่างกายได้ซึ่งโรคที่เกิดจากภาวะทุพโภชนาการสามารถแบ่งออกได้เป็นโรคภาวะโภชนาการเกิน และโรคภาวะโภชนาการต่ำ
๒.โรคขาดสารอาหาร เป็นโรคที่เกิดจากภาวะโภชนาการต่ำ ซึ่งมีสาเหตุจากการขาดสารอาหาร โรคขาดสารอาหารที่พบบ่อย มีดังนี้
|
โรค
|
สาเหตุ
|
การป้องกัน
|
|
โรคขาดโปรตีนหรือตานขโมย
|
ได้รับโปรตีนไม่เพียงพอ
|
รับประทานอาหารที่มีโปรตีนอย่างเพียงพอ
และ ป้องกันไม่ให้เกิดโรคพยาธิ
|
|
โรคเหน็บชา
|
ขาดวิตามินบี๑
|
รับประทานอาหารที่มีวิตามินบี๑อย่างเพียงพอ
เช่น ข้าวซ้อมมือ เครื่องในประเภทตับ
|
|
โรคโลหิตจาง
|
ขาดธาตุเหล็ก
|
รับประทานอาหารที่มีธาตุเหล็กอย่างเพียงพอ
เช่น นม ข้าวโพด เนื้อสัตว์ เป็นต้น
|
|
โรคคอพอง
|
ขาดธาตุไอโอดีน
|
รับประทายอาหารธาตุที่มีไอโอดีนอย่างเพียงพอ
เช่น อาหารทะเลและเกลือไอโอดีน
|
|
โรคตาฟาง
|
ขาดวิตามิน
A
|
รับประทานอาหารที่มีวิตามินAอย่างเพียงพอ เช่น น้ำมันตับปลา ไข่แดง ผักใบเขียว เป็นต้น
|
|
โรคปากนกกระจอก
|
ขาดวิตามิน
๒
|
รับประทานอาหารที่มีวิตามิน อย่างเพียงพอ เช่น นม เนย เครื่องในสัตว์ ผักใบเขียว
|
|
โรคเลือดออกตามไรฟัน
|
ขาดวิตามินซี
|
รับประทานอาหารที่มีวิตามินซี
|
โภชนาบัญญัติ ๙ ประการ
๗.หลีกเลี่ยงการรับประทานอาหารรสหวานจัดและเค็มจัด
๙.งดหรือลดเครื่องดื่มที่มีแอลกอฮอล์
หลักการเลือกอาหารที่มีเหมาะสมกับวัย
อาหารเป็นสิ่งจำเป็นสำหรับทุกคน ซึ่งแต่ละคนต่างก็มีความต้องอาหารทั้งในด้านปริมาณและสารอาหารที่แตกต่างกัน ขึ้นอยู่กับความต้องการในแต่ละวัย โดยเฉพาะวัยรุ่นซึ่งเป็นวัยที่มีการเจริญเติบโตขึ้นอย่างรวดเร็ว จำเป็นต้องได้รับสารอาหารที่ครบถ้วนทั้ง
|
ประเภทของสารอาหาร
|
แหล่งอาหาร
|
ปริมาณของสารอาหารที่ควรได้รับในแต่ละวัน
|
|
คาร์โบไฮเดรต
|
ข้าว แป้ง น้ำตาล เผือกและมัน
|
วันรุ่นต้องใช้พลังงานโดยเฉลี่ยวันละ
2,000-3,300 แคลอรี ถ้าหากใช้กำลังมากก็จะต้องใช้พลังงานมากขึ้นด้วย
ซึ่งวัยรุ่นควรจะได้รับคาร์โบไฮเดรตวันละ4-6
กรัมต่อน้ำหนักตัว1 กิโลกรัม
|
http://www.thaigoodview.com/node/90461
